دررکاب یار

به نام پروردگارعشق
چندصباحی است که این روایت ذهن مرابه خودمشغول ساخته وباتدبردرمعنی ان هراسی عجیب به دلم افتاده .
روایت ازپیامبربزرگواراسلام صلی الله علیه واله :«مَن ماتَ وَلَم یَعرِف امامَ زمانِه ماتَ مَیتةِالجاهلیه»هرکس که بمیردوامام زمانش رانشناسدبه مرگ جاهلی مرده است .
حرف از مهلت است .از نشناختن .ازمرگ آن هم جاهلی.
چیست منظور رسول خدا صلی الله علیه وآله :آیا اندیشیده ایم،آیا شناخته ایم ؟آیا شناخت فقط شناخت شناسنامه ایست .
اصلا چرا امام ؟
نمی دانم.فقط می دانم که خداوند زمانیکه انسان را آفرید
فرمود:من نیافریدم جن وانس را جز برای عبادت
عبادت؟عبادت؟ منظور چیست؟
آری منظور همان بندگی است.بندگی کردن، نه صرفا
نماز خواندن وروزه گرفتن .
به نظر من عبودیت گسترده تر ومهم تر است .
عبودیت یعنی تمام افعال ،افکارو اعمالت چیزی باشد که
خدا خواسته .
چگونه بدانم چه کنم.                                                                                                                                                                                          
چه راهی را خدا می پسندد؟
آری خود خدا جواب داده که با توسل به وسیله ، به درگاه او
برویم.منظور از وسیله چیست ؟منظوراهل بیت (امام)
می باشد.
دقیقا!من با نگاه وپیروی از ایشان به عبودیت می رسم چون ایشان خود بندگان خالص خدا بوده اند .همانگونه که                                                           
درنماز هم می خوانیم «اَشهَد أَنّ محمداً عبدهُ ورسولُه» پس
پیامبر عزیزمان قبل از انجام رسالت به مقام بندگی رسیده
بودندونیز با توسل ایشان واولی الامرشان به سر منزل مقصود می رسیم تا درروزی که خود قرآن فرموده«یَوم
نَدعوکلُ اُناسٍ باِمامِهم»حیران نباشیم ودرجرگه ی یاران این بزرگواران برویم به جایی که شایسته یک انسان است.